cunctor (cont-)

   cunctor (cont-) ātus, ārī, dep.,    to delay, linger, loiter, hesitate, doubt: cunctando restituit rem, Enn. ap. C.: cunctando bellum gerebat, L.: omnia si cunctor amitto: qui cunctatus fuerit, L.: dolo an vere, S.: militibus cunctantibus, Desilite, inquit, etc., Cs.: alius alium exspectantes cunctamini, S.: diutius in vita: inter metum et iram, Ta.: super tantā re, Ta.: Cunctatusque brevi, after a moment of hesitation, O.: (apes) partīs cunctatur in omnīs, i. e. threatens, V.: propius accedere, S.: arma capere, L.: cunctamini, quid faciatis? S.: non cunctandum quin decertaret, Cs.: cunctatur amnis, lingers, V.: corripit Cunctantem (ramum), reluctant, V.—Pass impers.: non est cunctandum profiteri, etc.: nec cunctatum apud latera, Ta.